*دوران باستان*: اولین استفاده از بتن به دوران باستان باز می‌گردد. مصریان باستان برای ساخت اهرام از مخلوط آهک، گچ و آب استفاده می‌کردند.
– *روم باستان*: رومیان باستان از نوعی بتن به نام “پوزولانا” استفاده می‌کردند که از مخلوط آهک، آب و خاکستر آتشفشانی تشکیل شده بود. سازه‌های مشهوری مانند پانتئون و کلوسئوم با استفاده از این بتن ساخته شده‌اند.
– *قرون وسطی*: با فروپاشی امپراتوری روم، استفاده از بتن کاهش یافت و در قرون وسطی کمتر مورد استفاده قرار گرفت.
– *دوره رنسانس*: در این دوره، دانشمندان و معماران دوباره به استفاده از بتن علاقه‌مند شدند و مطالعاتی در مورد ترکیبات آن انجام دادند.
– *قرن 18 و 19*: با آغاز انقلاب صنعتی، استفاده از بتن مدرن توسعه یافت. در این دوره، سیمان پرتلند که به عنوان ماده اصلی در بتن استفاده می‌شود، به صورت تجاری تولید شد.
– *قرن 20 و بعد از آن*: در قرن بیستم، تحقیقات بیشتری در مورد خواص بتن انجام شد و انواع جدیدی از بتن با ویژگی‌های مختلف توسعه یافتند. بتن پیش تنیده، بتن سبک، بتن با مقاومت بالا و بتن خودتراکم از جمله انواع بتن‌های جدید هستند.